Η άρθρωσή του ώμου και η ευρύτερη περιοχή του είναι ένα πολύ σημαντικό σημείο-σταυροδρόμι του σώματος. Επάνω και γύρω απ' αυτήν διακλαδώνονται πολλά ανατομικά στοιχεία, που μπορεί να οδηγήσουν σε πόνο, με επακόλουθο τη δυσκαμψία, την ακινησία και την αδυναμία χρήσης του, επηρεάζοντας πολλές λειτουργικές κινήσεις.

«Λόγω του ότι ο ώμος είναι η μοναδική άρθρωση που κρέμεται (ως εκκρεμές), σε περίπτωση μικρής ή μεσαίας κάκωσης, ο εγκέφαλος τον ακινητοποιεί, «φοβούμενος» ότι μπορεί να αποκοπεί. Πρόκειται για αμυντικό μηχανισμό για την αποφυγή περαιτέρω τραυματισμών».

«Οι αιτίες της βλάβης του ώμου μπορεί να οφείλονται σε διάφορες δραστηριότητες της καθημερινής ζωής (χόμπι) και σε τραυματισμούς από αθλητικά, εργατικά ή τροχαία ατυχήματα, καθώς πρόκειται για μια άρθρωση εκτεθειμένη στους τραυματισμούς και στις κακώσεις».

Στα μεν ομαδικά αθλήματα (ποδόσφαιρο, μπάσκετ κ.τ.λ.) είναι από τις πιο συνηθισμένες κακώσεις, γιατί είναι ένα από τα κύρια σημεία έντονης σύγκρουσης και επαφής μεταξύ των αθλητών.

Στα δε ατομικά σπορ (τένις, ενόργανη γυμναστική, άρση βαρών κ.τ.λ.), πέρα από την επιβάρυνση που μπορεί να δεχθεί ο ώμος λόγω υπέρχρησης ή κακής τεχνικής κατάρτισης, υπάρχει μεγάλο ποσοστό κακώσεων-τραυματισμών, ύστερα από πτώση ή κακό χειρισμό.

Αξιοσημείωτα είναι τα εργατικά και τα τροχαία ατυχήματα, λόγω πτώσεων, συγκρούσεων και άλλων εξωτερικών παραγόντων.

«Μια πάθηση μπορεί να αφορά μόνο τον ώμο ή να υπάρχουν άλλες παθήσεις που αντανακλούν, διαπερνούν ή και συνυπάρχουν με την πάθηση του ώμου. Μέσω λεπτομερούς ιατρικής εξέτασης και ακριβούς διάγνωσης εντοπίζεται η παθοφυσιολογία του μηχανισμού της βλάβης των στοιχείων που σχετίζονται, καθώς και του τρόπου αντιμετώπισής του».
 

Οι αιτίες και τα πρώτα σημάδια
Στην περίπτωση, λοιπόν, που η πάθηση αφορά στον ώμο μόνο (χωρίς να υπάρχει κάταγμα ή πλήρες εξάρθρημα), τα αίτια μπορεί να είναι πολλά, όπως τενοντίτιδες, περιαρθρίτιδες, θυλακίτιδες, υπεξάρθρημα, ρήξη συνδέσμων/μυών, θλάσεις, διαστρεμματικές βλάβες κ.τ.λ.

Στην περίπτωση που η πάθηση είναι συνδυαστική, πιθανές διαγνώσεις είναι το λεγόμενο αυχενο-ωμοβραχιόνιο σύνδρομο, το σύνδρομο θωρακικής εξόδου, το ραιβόκρανο του αυχένα, οι ριζίτιδες ή οι νευραλγίες, το πλευροκλειδικό σύνδρομο, καθώς και οργανικές παθήσεις των σπλάχνων (π.χ. πνεύμονες, καρδιά κ.τ.λ.).

Τα πρώτα σημάδια εμφάνισης κάποιας βλάβης είναι η αισθητή μείωση της κινητικότητας του ώμου και, φυσικά, ο πόνος.

Η μείωση της κινητικότητας του ώμου συχνά χαρακτηρίζεται με τη φράση «παγωμένος ώμος». Υποδηλώνει μια επώδυνη μερική, σχετική ή ολική δυσκαμψία έως και πλήρη ακινητοποίηση της άρθρωσης και δεν σχετίζεται με τη θερμοκρασία αυτού.

Ο πόνος εντοπίζεται βαθιά, καθώς διαχέεται στην αυχενο-ωμο-βραχιόνια περιοχή. Γίνεται οξύς και ανυπόφορος στις καθημερινές κινήσεις και δραστηριότητες (χτένισμα, ένδυση). Σε προχωρημένα στάδια ενοχλεί ακόμη και τη νύχτα, διαταράσσοντας τον ύπνο.

Οι συχνότερες από τις παθήσεις αυτές είναι:
 ΤΕΝΟΝΤΙΤΙΔΕΣ
 ΠΑΓΩΜΕΝΟΣ ΩΜΟΣ
 ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΥΠΑΚΡΩΜΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΤΡΙΒΗΣ
 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΙ  ΑΚΡΩΜΙΟΚΛΕΙΔΙΚΗΣ   ΑΡΘΡΩΣΗΣ 
 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΕΝΟΝΤΙΟΥ   ΠΕΤΑΛΛΟΥ
 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ  ΥΠΕΡΑΚΑΝΘΙΟΥ 
 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ  ΥΠΟΠΛΑΤΙΟΥ 
 ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΠΙΧΕΙΛΙΟΥ ΧΟΝΔΡΟΥ
 ΚΑΤΑΓΜΑ ΚΛΕΙΔΑΣ
 ΚΑΤΑΓΜΑΤΑ
 ΑΣΤΑΘΕΙΕΣ
 ΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΑ – ΗΜΙ ΕΞΑΡΘΡΗΜΑΤΑ
 ΠΑΡΕΣΕΙΣ
 ΠΕΡΙΑΡΘΡΙΤΙΔΑ